สมบัติบ้าครับ

สวัสดีครับผม เพื่อนๆ แฟนบล็อค และก็เพื่อนๆ นักสะสมทั้งหลาย ก็อย่างที่รู้กันดีอยู่แล้วว่างานแสตมป์โลกกำลังจะเร่ิมขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้วนะครับผม 10 ปี มีครั้ง ถ้าใครมีโอกาสไม่น่าจะพลาดงานอย่างนี้นะครับผม แต่ว่าต่อให้พลาดงานก็ไม่เป็นไรนะครับผม กลับเข้ามาติดตามในบล็อคนี้ก็แล้วกัน เดี๋ยวจะไปเก็บรายละเอียดในงานมาให้ได้ดูกันครับผม ถ้าสามารถถ่ายรูปได้ทุกส่วนนะครับผม อยากจะไปดูแสตมป์หายาก และดวงที่ว่ากันว่าแพงที่สุด ไม่ได้ไปดูแสตมป์หรอกครับผม จะไปดู Story ของมันครับผม แสตมป์ก็คือแสตมป์ครับผม ที่คนกล้าซื้อแสตมป์ราคาระดับนั้น เขาซื้อเพราะว่า Story ของมันนี่แหละครับผม เหมือนกับงานศิลปะ ซักชิ้นที่จะขายให้พวกบ้าสะสม[และมีเงินเยอะ] ได้ ก็ต้องมีการสร้าง Story กันเสียหน่อย ว่ามันมีแรงบันดาลใจอะไรให้สร้างผลงานชิ้นนี้ และใช้องค์ประกอบมูลสารอะไรมาเป็นองค์ประกอบหลักของชิ้นงาน ใช้เวลาในการเขียนเท่าไหร่ เขียนที่ไหน เขียนยังงัย และอะไรอีกหลายๆ อย่างที่จะใส่เข้าไป และที่สำคัญ คนเขียนคนนั้นเคยได้ หรือว่ามีรางวัลอะไรมาเป็นเครื่องการันตีความงามนของศิลปะอันล้ำค่าชิ้นนั้นได้  วันนี้ขอเล่าอะไรนอกเรื่องแต่ว่าเกี่ยวกับงานหรือของสะสมที่เรากำลังสะสมกันอยู่นิดหน่อยนะครับผม ไม่นอกเรื่องซะทีเดียว

เมื่อนานมาแล้ว มีช่างวาดรูปคนไทยคนหนึ่ง ไปหางานทำและก็เรียนหนังสือช่วยเหลือตัวเองเพื่อที่อยากจะจบการศึกษาด้านศิลปะจากประเทศฝรั่งเศษ และงานที่เขาเลือกทำในระหว่างเรียนนั้นก็คือการวาดภาพขายและก็เรียนเกี่ยวกับศิลปไปด้วย ซึ่งก็แน่นอนเขามีพรสวรรค์ในการวาดรูปอยู่แล้ว บวกกับมีองค์ความรู้ในส่ิงที่ได้่ร่ำเรียนมาด้วย เขาก็เลยสามารถสร้างสรรค์ผลงานได้ออกมาเรียกได้ว่าสวยงามแทบจะเรียกได้ว่ามันล้ำค่ามากเลยก็ว่าได้ แต่ว่าเป็นเรื่องที่น่าแปลกมาก ที่ผลงานของเขากลับไม่ค่อยเป็นที่สนใจของคนทั่วไปที่ผ่านไปมามากนัก แม้แต่จะเอาไปฝากขายตามร้านขายงานศิลปะต่างๆ ก็ยังถูกปฎิเสธอยู่บ้างในบ้างครั้ง เขาก็ไม่ละความพยายาม ทำผลงานออกมาเรื่อยๆ และในทุกๆปีเขาก็อยากพิสูจน์ตัวเองด้วยการส่งผลงานของเขา เข้าประกวดในงาน World Art Expo ที่จัดขึ้นทุกปีที่ ฝรั่งเศษ และแล้วโชคก็เข้าข้างเขาส่่งผลงานมาได้ซักระยะ ผลงานของเขาก็ผ่านเข้ารอบและได้รับรางวัล ซึ่งไม่ใช่ที่หนึ่งในงาน แต่ว่าก็เป็นรางวัลในสาขาหนึ่ง ซึ่งผลงานและลายเซ็นต์ของเขาก็ถูกตั้งโชว์ในงานที่มีคนเดินดูนับแสน และถูกแสดงต่อที่หอศิลป์ของเมือง พูดง่ายๆว่าเพียงไม่นาน แผงขายภาพของเขาซึ่งเมื่อก่อนนั้น มันเป็นอะไรมี่ยากมากกว่าจะขายภาพได้ในแต่ละวัน ตอนนี้ใครอยากได้ภาพฝีมือเขาต้องมาสั่งจองไว้ล่วงหน้า เพราะว่าเขาเขียนไม่ทัน เมื่อก่อนภาพบางภาพเขาใช้เวลา ใช้จินตนาการ และใช้เวลาในการสร้างสรรผลงานอันล้ำค่าของเขา เป็นเดือน บางรูปนานกว่านั้น กลับไม่เคยมีใครอยากได้มัน วันนี้แค่เขาเอาพู่กันปัดไปมาบนผืนผ้าใบ แล้วก็เซ็นต์ชื่อกำกับไว้ด้านล่าง บางรูปใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที เขาสามารถทำเงินได้พอๆ กับภาพที่เขาเคยขายเมื่อก่อนที่ใช้เวลาในการสร้างสรรค์มันอยู่ถึง 2 เดือน.

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

เอาล่ะครับผม เก็บมาฝากกันครับผม คงพอมองเห็นแนวทางของคำว่า Story กันขึ้นมาบ้างแล้วนะครับผม ว่ามันสำคัญแค่ไหน วันนี้ได้มีโอกาสรื้อกล่องสมบัติบ้าของผมครับผม ก็เลยไปเจองานเก่าๆ ที่เคยทำเก็บสะสมไว้เมื่อนานมาแล้ว เรียกได้ว่าเกิน 10 ปีน่าจะได้ วันนี้เลยมีโอกาสเอาแบบรวมเป็นชุดมาให้ดูกันครับผม

ชุดนี้เป็นของ U.S.A. เป็นแสตมป์รุ่นเก่าๆ ทั้งนั้น ซะส่วนใหญ่ ตอนนี้กำลังหาข้อมูลของวันแรกที่ออกใช้งานอยู่ เดี๋ยวจะกลับมาอัปเดทให้ครับผม

นี่ก็ของ U.S.A. ครับผม เก็บไว้นานมากแล้ว พึ่งได้รื้อออกมา ต้องเอามาโชว์ซะหน่อย

ยังคงเหนียวแน่นกับ U.S.A. ชอบไปเดินดูของตามตลาดเก่า ตลาดมือสองครับผม เจอเป็นได้ติดมือมาทุกที เดี๋ยวไปอีก ก็จะไปตามล่่าอีก 

ชุดนี้เป็นของ MAGYAR POSTA มีเป็นชุด น่าจะมีอีกหลายดวง แต่ว่าเห็นอยู่แค่นี้

ชุดน้ีรวมมิตร ฝรั่งเศษ อิตาลี่ และก็ประเทศแถวยุโรปครับผม 

นี่ก็อีกชุดของ MAGYAR POSTA

รุ่นนี้เป็นของ สหราชอาณาจักรครับผม UK.

เหมือนๆ ว่าจะเป็นแถวตะวันออกกลางหรือเปล่า ไม่แน่ใจเลย

ชุดนี้รวมมิตร แถวๆ ยุโรปครับผม
ครับนี่ก็เป็นอีกสมบัติบ้าอีกชิ้นนึงที่ได้ทำการเก็บและเรียบเรียงไว้มานานแสนนานพึ่งจะมีโอกาสได้เอาออกมาดู ก็เลยถือโอกาส เอามาให้เพื่อนๆ ทุกคนได้ดูกันด้วยเลยดีกว่าครับผม ก่อนจากวันนี้มีของเก่าของเก็บและก็เป็นอีกหนึ่งสมบัติบ้าที่เก็บมากับเขาเหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้ไม่ค่อยมีใครเก็บหรือสะสมกันมากนัก เรียกว่าแทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้ ไอ้เจ้าที่ว่านี้มันก็คือ

เป็นยังงัยกันบ้างครับผม ยังพอจำกันได้อยู่หรือเปล่าครับผม ห่างหายกันไปนานมากแล้วแหละครับผม ตั้งแต่โดนมือถือเข้ามาครอบงำการสื่อสารบ้านเรา เมื่อไม่นานมานี้มียอดการใช้โทรศัพท์มือถือที่เปิดใช้งานกันอยู่ในประเทศไทย ณ เวลานี้อยู่ประมาณ 72 ล้านเลขหมาย ครับผมถูกต้องแล้วครับผม แต่ว่าอย่าเข้าใจผิดว่าคนไทย 72 ล้านคนใช้มือถือกันนะครับผม เพราะว่าประชากรไทย ถ้าผมจำไม่ผิดยังไม่ถึง 72 ล้านแน่นอน คำว่าเปิดใช้งานแล้วนั่นหมายถึง Sim ที่มีการใช้งานแล้ว ลองมองดูคนข้างๆ บางคนนะครับผม โทรศัพท์ 2 Sim เดี๋ยวนี้เป็นเรื่องปรกติ และที่ร้ายไปกว่านั้น เปลี่ยน Sim เพื่อเอาโปรดีๆ และหรือ ที่เอา Sim มาไล่แจกฟรีเพื่อสร้างยอดผู้ใช้ในแต่ละค่ายอีก และอีกหลายๆ อย่าง หลายๆ เหตุผล มือถือหายบ้าง ไม่ได้เติมเงินไว้นานจน Sim หมดอายุบ้าง เปลี่ยนเบอร์หนีอะไรบ้าง และก็อีกหลายร้อยหลายพันเหตุผลครับผม มันก็เลยทำให้ยอดการเปิดใช้งานของมือถือนั้นพุ่งไปถึงขนาดนั้น ตัวผมเองนั้นกล้าพูดได้เลยว่าผมใช้ Sim มาตั้งแต่เร่ิมใช้มือถือน่าจะเกิน 10 เบอร์แล้วครับผม 

แล้วกลับมาเจอกันครับผม 

"คนชงเหล้า"